Daw­niej… Co to były za cza­sy! A dziś?...

Były królew­ny, z od­da­nym króle­wiczem, który wca­le nie kręcił z po­kojówką. Zła królo­wa, podzielająca los pizzy na gru­bym cieście. Żabom nie ro­biło się sek­cji, tyl­ko całowało w czoło. W tros­ce o śro­dowis­ko podróżowało się dy­nią. Nikt nie uz­na­wał za po­dej­rza­ne, że 7-miu fa­cetów mie­szka ra­zem. To­leran­cyjnie, przym­rużało się oko, na wil­ka który dmuchał świn­ki. La­tało się na miot­le, nie z miotłą. Głupo­ta była ka­rana błotem, spryt skrzy­niami diamentów, nig­dy od­wrot­nie. Wszys­tko co ab­surdal­ne było doz­wo­lone, a wszys­tko co in­ne, piękne.