Mój jesienny poranek...

Złota cisza otulająca mnie miękko swoim brzmieniem.
Pora, gdy świat budzi się do życia, senne ptaki rozpoczynają swoje podniebne trele.
Czas, gdy kubek kawy jest tym, co cieszy bardziej niż kilka złotych monet.
Chwila wyłącznie dla samej siebie...
Dziś zamiast kawy herbata z cytryną.
Siedzę przed monitorem, zamknięta w swoim świecie marzeń,
szczęścia i fantazji, do których nie ma wstępu nikt oprócz Ciebie.
Chciałabym tak bardzo podzielić z Tobą herbatę, podzielić z Tobą szczęście.
Tę czystą radość, która rozsadza mi pierś, mieni się srebrzyście w moich oczach,
rozbrzmiewa w cichym śmiechu.