Przed złem, które w nas sie­dzi, nie da...

Ono po pros­tu jest. To nas napędza.
Nie da się uciec. Trze­ba je zap­chać głębo­ko w so­bie. Wsadzić w tą całą ciem­ność, do której nie zagląda­my. Wsadzić tam głębo­ko i trzy­mać.
Nie wiem po co i cze­mu to służy. Ale im głębiej to zło upycham w so­bie, od­rucho­wo więcej dob­ra wyczu­wam na po­wie­rzchni. Im głębiej to zło we mnie sie­dzi, tym moc­niej pragnę czy­nić dob­ro dookoła. I nie wiem, czy to sek­ret, czy ta­jem­ni­ca, czy człowiek z cza­sem uczy się żyć z tym dualiz­mem, który w nim sie­dzi. Uczy się wy­korzys­ty­wać to wszys­tko i ste­rować złem, które ma pod skórą.