To już lato.

.. Bo z czym in­nym ko­jarzy nam się la­to jeśli nie z wi­dokiem chylące­go się ku upad­ko­wi słońca ma­jaczące­go na ho­ryzon­cie kreślo­nym przez jeszcze błękit­ne niebo i złocis­ty łan zboża? Oraz z tym za­pachem, który po­zos­ta­je i to­warzyszy nam na­dal tuż przed snem? Bo z czym in­nym ko­jarzą się wa­kac­je, jak nie z tym, że można podzi­wiać ten wi­dok codzien­nie, nie spiesząc się, nie mar­twiąc o lep­sze jut­ro? Słońce również się nie spie­szy. Zwle­ka jak najdłużej, aby pożeg­nać dzień. La­tem noc jest krótsza, gdyż cała przy­roda rwie się do życia i nie po­siada aż ty­le sil­nej wo­li, aby cze­kać dłużej na chwilę, gdy na­dej­dzie brzask.